آنفولانزا
هورمون های زنانه و ارتباط آن با آنفولانزا
خلاصه:
اخیرا محققین دانشگاه جان هاپکینز بلومبرگ در مری لند ،با انجام آزمایش هایی که بر روی یک موش انجام داده اند به کشف جالبی دست یافتند. آنها پی بردند که هورمون پروژسترون، علائم عفونتی بیماری آنفولانزا را کاهش داده و کمک زیادی به بهبودی سریع تر ریه ها می نماید.در واقع پروژسترون نوعی استروئید طبیعی است. این هورمون در چرخه ی قاعدگی، حاملگی و رشد جنین نقش بسیار مهمی ایفا می کند. آنالوگ پروژسترون بخش اصلی قرص پیشگیری از بارداری…
هورمون های زنانه و ارتباط آن با آنفولانزا
اخیرا محققین دانشگاه جان هاپکینز بلومبرگ در مری لند ،با انجام آزمایش هایی که بر روی یک موش انجام داده اند به کشف جالبی دست یافتند. آنها پی بردند که هورمون پروژسترون، علائم عفونتی بیماری آنفولانزا را کاهش داده و کمک زیادی به بهبودی سریع تر ریه ها می نماید.
در واقع پروژسترون نوعی استروئید طبیعی است. این هورمون در چرخه ی قاعدگی، حاملگی و رشد جنین نقش بسیار مهمی ایفا می کند. آنالوگ پروژسترون بخش اصلی قرص پیشگیری از بارداری است و به طور منظم توسط حدود 100 میلیون زن جوان در جهان مورد استفاده قرار می گیرد.
یک رخداد ظاهرا بی ربط ولی مشترک، بروز آنفولانزا می باشد. سالانه در ایالات متحده میلیون ها نفر به آنفولانزا مبتلا می شوند. صدها هزار نفر در بیمارستان بستری می شوند و حتی هزاران نفر جان خود را از دست می دهند. بانوانی که در سن باروری هستند، دو برابر مردان پیامدهای ناشی از عفونت آنفلوآنزا را تجربه می کنند.
شاید علی رغم این که خانم ها به مقدار زیاد از داروها با پایه ی پروژسترون استفاده می کنند، در رابطه با واکنش این هورمون با عفونت ها، اطلاعات کمی در دسترس می باشد.
پروژسترون و آنفولانزا
سابرا کلاین، استاد میکروبیولوژی و ایمونولوژی، به بررسی نقش هورمون پروژسترون را بر روی علائم ویروس آنفولانزا پرداخت. تیم تحقیقاتی ایمپلنت ها ،پروژسترون را در برخی از موش های ماده جاسازی کردند و بقیه موش ها را بدون این ایمپلنت رها نمودند. سپس همه موش ها را به ویروس آنفلوآنزا آلوده کردند.
هر دو گروه از موش ها بیمار شدند؛ اما موش هایی که دارای ایمپلنت پروژسترون در بدن خود بودند، عملکرد بهتری در ریه هایشان از خود نشان دادند و کمتر دچار التهاب ریوی شدند و هر گونه آسیب ریوی به سرعت در آنها بهبود پیدا کرد. بالا رفتن سرعت بهبود این شرایط، محققان را شگفت زده کرد.
سابرا کلاین در این باره می گوید:
در ابتدا بر این باور بودیم که هورمون پروژسترون موجب وخیم تر شدن شرایط آنفولانزا در فرد می شود چون بارداری به عنوان یک عامل خطرساز قلمداد می شود. ولی شرایط فرق کرد و متوجه شدیم که پروژسترون به خوبی از موش های ماده در مقابل بیماری حافظت کرد و باعث شد که التهاب کاهش یافته و عملکرد ریه ها نیز بهبود یابند.
بروز مشکلی در این میان باعث ایجاد تردید در تیم تحقیقاتی شد. کلاین و تیمش به بررسی ریشه تعامل غیر منتظره پروژسترون پرداختند. به نظر می رسد که پروژسترون با افزایش تولید یک عامل رشد (آمفیرگولین) در بخش پوشش داخلی ریه به حفاظت از آنها کمک می کند. هنگامی که پژوهشگران به بررسی چگونگی ترمیم ریه پرداختند به این عامل رشد دست یافتند.
هورمون ها بر بخش های گسترده ای از بافت ها تاثیر می گذارند، اما این اولین باری بود که تاثیر هورمونی بر روی یک عامل رشد اپیتلیال در خارج از دستگاه تناسلی مشاهده گردید.
تیم تحقیقاتی جهت بررسی مجدد نتایج، موش هایی را پروش دادند که آمفیرگولین تولید نمی کردند. همانطور که پیش بینی شد، زمانی که این موش ها به عفونت آنفلوآنزا مبتلا شدند، ویژگی های حمایتی و درمانی پروژسترون بر روی آنها هیچگونه تاثیری نداشت.
هنگامی که موش ها مبتلا به آنفلوآنزا شدند،سطح هورمون پروژسترون به صورت طبیعی کاهش پیدا کرد. هر موش ماده ای که از قرص های ضد بارداری مبتنی بر پروژسترون استفاده می کرد، این کاهش را در میزان پروژسترون مشاهده کرده و در یک جریان ثابت، پروژسترون دریافت می کرد.
دریافت پروژسترون و داده های آنفولانزا
تا کنون هیچ منبع علمی، اطلاعاتی در مورد ارتباط بالقوه بین شدت آنفلوآنزا و پروژسترون ارائه نداده است. به همین دلیل،پژوهشگران در مرکز دانشگاه جان هاپکینز که پرسشنامه هایی در رابطه با داده های آنفولانزا به بیماران می دادند که کنترل بارداری را شروع کرده بودند.
در نهایت پاسخ های داده شده به این سوالات این خلا اطلاعاتی را پُر خواهد کرد و به دانشمندان ایده بهتری نسبت به چگونگی این اثر محافظتی بر روی انسان خواهند داشت.
منبع : لینک
