داروهای تشدید کننده قدرت عضلانی و خطرات آن ها
داروهایی که ممکن است ظاهرا مزیت هایی از لحاظ قدرت جسمانی داشته باشند،عوارض اجتناب ناپذیری هم به دنبال خواهند داشت. عوارض درازمدت مصرف این داروها هنوز به اندازه ی کافی مورد بررسی قرار نگرفته اند و مزیت های کوتاه مدت آن ها در مقابل بسیاری از خطراتی که ایجاد می کنند، بسیار بی ارزش جلوه می کند. با اطلاع از منافع، خطرات و بسیاری از موارد کشف نشده در مورد این داروهای به اصطلاح تشدید کننده کارکرد عضلانی، ممکن است تصمیم بگیرید که مصرف آنها را کنار بگذارید چرا که اثرات مثبت آن ها در برابر خطراتی که بدن شما را تهدید می کنند هیچ ارزشی ندارد.
استروئیدهای آنابولیک
استروئیدهای آنابولیک که گاهی اوقات از آن ها به عنوان استروئیدهای آندروژنیک هم یاد می شود، توسط برخی از ورزشکاران برای افزایش توده و قدرت عضلانی نیز مورد استفاده قرار می گیرد. مهمترین استروئید آنابولیک، هورمونی است که در بدن مردان تولید می شود، همان هورمون جنسی تستوسترون. تستوسترون دو اثر عمده بر بدن دارد؛ اثرات آنابولیک، یعنی تشدید ساخت عضلات و دیگری، اثرات آندروژنیک یعنی تقویت ویژگی های جنسی مردانه مانند رویش موی صورت یا کلفت شدن صدا. این داروها ممکن است به صوت قرص، آمپول و کرم موضعی مورد استفاده قرار گیرند. از جمله این استروئیدهای آنابولیک می توان به این هورمون ها اشاره کرد: متیل تستوسترون، اوکس‌آندرولون و اوکسی متولون.
داروهای تشدید کننده قدرت عضلانی
چرا این داروها برای ورزشکاران جذاب هستند؟
این داروها می توانند میزان آسیب عضلانی که در جریان یک جلسه تمرین رخ می دهد را کاهش می دهند و به علت ویژگی های آنابولیک و آندروژنی شان موجب می شوند ورزشکاران با سرعت بیشتری پس از یک فعالیت شدید، به حالت عادی برگردند. استفاده از این داروها ممکن است در آقایان به بزرگ شدن پستان ها، طاسی و ناباروری و در زنان به کلفت شدن صدا، بزرگ شدن دستگاه تناسلی، افزایش موی بدن و طاسی منجر می شود.
آکنه شدید، مشکلات کبدی، افزایش میزان کلسترول بد خون، کاهش میزان کلسترول خوب خون و رفتارهای پرخاشگرانه و خشونت‌آمیز، اختلالات روانپزشکی مانند افسردگی، وابستگی دارویی، عفونت ها و بیماری هایی مانند ایدز و هپاتیت در صورت استفاده از شکل تزریقی داروها ، دیگر عوارض استفاده از این مواد می باشد.
همچنین اگر این داروها در دوره نوجوانی مصرف شوند، می توانند مانع رشد و نمو بدن شوند و کوتاهی قد ایجاد کنند و به مشکلات بهداشتی در سنین بعدی منجر شوند.
کراتین
رایج ترین مکمل غذایی مورد استفاده ورزشکاران کراتین است. کراتین ممکن است در مواردی که نیاز به آزادسازی کوتاه مدت مقادیر زیاد انرژی است، موثر باشد.این مکمل به عضلات کمک می کند مقدار بیشتری آدنوزین تری فسفات، که ماده ذخیره کننده و انتقال دهنده انرژی در سلول ها است، را تولید و وارد جریان خون کنند و این ماده برای فوران های سریع و انفجاری فعالیت هایی مانند وزنه برداری مورد استفاده قرار می گیرند.
عوارض جانبی که ممکن است با مصرف کراتین بروز کند و کارکرد ورزشکار را کاهش دهد، شامل دل پیچه و اسپاسم عضلانی، تهوع، اسهال و اضافه وزن است. اضافه وزن ممکن است مطلوب ورزشکاری باشد که می خواهد وزنش را بالا ببرد اما با مصرف طولانی مدت آن، این افزایش وزن احتمالا بیشتر ناشی از تجمع مایعات در عضلات است تا افزایش توده عضلانی. آب از سایر بخش های بدن به درون بافت عضلانی کشیده می شود و ممکن است شما را در معرض خطر کم آبی بدن قرار دهد.
در مورد اثرات درازمدت کراتین به ویژه در کودکان و نوجوانان، اطلاعات زیادی در دست نیست. بنابراین معمولا توصیه می شود کراتیندر افراد زیر 18 سال مصرف نشود.
داروهای محرک
داروهای محرک گرچه می توانند فعالیت جسمی را افزایش دهند و روحیه تهاجمی در میدان بازی را بالا ببرند اما در مقابل دارای عوارض جانبی هستند که می تواند کارکرد ورزشکاران را مختل کند:
-عصبی شدن و تحریک پذیری که تمرکز بازیکنان را مختل می کند.
-بی خوابی
-ورزشکاران ممکن است از لحاظ روانی به این مواد وابسته شوند یا با ایجاد تحمل جسمی مجبور شوند مرتبا مقادیر بیشتری از آن ها را برای به دست آوردن اثرات مطلوب شان استفاده کنند و در نهایت دوزهای بسیار بیشتری از دوزهای مجاز پزشکی را مصرف خواهند کرد.
در نهایت، باید دانست که کارکرد ورزشی بیشتر با کسب مهارت ، تلاش و سخت کار کردن در آن زمینه مربوط است تا خوردن یک قرص یا نوشیدن نوشابه انرژی‌زا.
منبع: لینک
بدون دیدگاه