عوامل خطر عفونت استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به متسییلین و عفونت پوسیدوموناس در زخم های پا دیابتی در بیماران دیابتی
زمینه
در عفونت زخم پای دیابتی (DFI)، در صورت انتخاب آنتی بیوتیک های تجربی، خطر استافیلوکوک اورئوس مقاوم به متسییلین (MRSA) و عفونت پوسیدوموناس باید در نظر گرفته شود. هدف از این مطالعه، بررسی عوامل خطرساز عفونت MRSA و Pseudomonas با توجه به DFI در کره جنوبی برای کمک به انتخاب آنتی بیوتیک های تجربی مناسب می باشد.
متدها / روش ها
این مطالعه شامل 737 بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی بود که از ژانویه 2012 تا دسامبر 2016 در مرکز زخم دیابتی بیمارستان دانشگاه کورو بستری شده بودند. در طی عمل جراحی در اتاق عمل، بافت های استخوانی یا بیوپسی استخوان گرفته شد. با استفاده از هشت دسته از ویژگی های بالینی بیماران (سن، جنس، سابقه کشیدن سیگار، دیالیز، HbA1c، مدت زخم، TcPO2، سابقه استفاده از آنتی بیوتیک ها)، عوامل خطر MRSA و عفونت سودوموناس آئروژینوزا مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج
از میان 832 مورد میکروبی، 114 مورد MRSA (7/13 درصد) بودند و 78 مورد Pseudomonas (4/9 درصد) بودند. مدت زمان زخم (> 4 هفته) تنها عامل آماری معنی داری در ارتباط با عفونت MRSA در تجزیه و تحلیل لجستیک با چند متغیر و یکنواخت بود. برای عفونت پوسیدوموناس آئروژینوزا، سه عامل – جنسیت، سابقه مصرف سیگار و سطح HbA1c (7/0٪) – از نظر آماری معنی دار نبودند. در تجزیه و تحلیل ها سابقه مصرف سیگار و مصرف داروهای قبلی عاملی مهم در بروز عفونت Pseudomonas aeruginosa بودند.
نتیجه
مدت زخم می تواند عامل خطر ابتلا به عفونت MRSA در زخم پای دیابتی باشد. با توجه به عفونت Pseudomonas ، سابقه سیگار کشیدن و تاریخچه درمان قبلی می تواند از دیگر عوامل خطرناک باشند.برای مدیریت و درمان این نوع زخم ها جهاد دانشگاهی دوره آموزشی مدیریت زخم را برگزار می کند.
منبع: لینک
