اوتیسم و همه چیز در مورد آن

اوتیسم چیست؟

 

 

اوتیسم اختلالی مغزی است که اغلب باعث می شود برقراری ارتباط با دیگران سخت باشد.
در این بیماری ، مناطق مختلف مغز با هم کار نمی کنند.

اکثر افرادی که مبتلا به اوتیسم هستند همیشه با دیگران مشکل دارند.
اما تشخیص و درمان زودهنگام به افراد بیشتری که مبتلا به اوتیسم هستند
کمک می کندکه به پتانسیل کامل خود دسترسی پیدا کنند

علت اوتیسم چیست؟

به نظر می رسد اوتیسم در خانواده ها به ارث می رسد، بنابراین متخصصان فکر می کنند
ممکن است بیماری باشد که شما به ارث برده اید.

دانشمندان تلاش می کنند دقیقا مشخص کنند که کدام ژن ممکن است
مسئول انتقال دادن اوتیسم در خانواده ها باشد.

مطالعات دیگر به دنبال این هستندکه آیا اوتیسم می تواند
به علت سایر مشکلات پزشکی یا چیزی در محیط اطراف کودک باشد.

ادعاهای دروغین در این باره برخی از والدین را نگران ارتباط میان اوتیسم و ​​واکسن ها کرده است.
اما مطالعات هیچ ارتباطی بین واکسن و اوتیسم پیدا نکرده اند.

مهم این است که اطمینان حاصل کنید که کودک شما تمام واکسن های دوران کودکی را دریافت می کند.
واکسن ها از کودکتان در برابر ابتلا به بیماری های جدی که می تواند باعث آسیب و یا حتی مرگ شود، محافظت می کنند.

علائم اوتیسم چیست؟

علائم اوتیسم به طور تقریبی همیشه قبل از اینکه یک کودک 3 ساله شود، شروع می شود.
معمولا والدین ابتدا متوجه میشوند که کودک نوپا آنها هنوز صحبت نکرده است و
مانند دیگر کودکان در سن مشابه عمل نمی کند.

اما برای یک کودک مبتلا به اوتیسم غیرمعمول نیست که همزمان با دیگر کودکان در همان سن
شروع به صحبت کند، سپس مهارتهای زبانی اش را از دست بدهد.

علائم این بیماری عبارتند از:

تاخیر در یادگیری صحبت کردن، و یا کلا نمی توانند صحبت کنند.
به نظر می رسد کودک ممکن است ناشنوا باشد، حتی اگر آزمون شنوایی نرمال باشد.

انواع رفتارها، علائق و بازی ها به صورت تکراری و بیش از حد مورد استفاده قرار گیرند.
مثال ها شامل تکان دادن مکرر بدن ، وابستگی غیر معمول به اشیاء و
ناراحتی بسیار شدید در هنگام تغییر رویه ها است.

هیچ شخص معمولی با اوتیسم وجود ندارد. مردم می توانند انواع مختلفی از رفتارها را
از خفیف تا شدید داشته باشند.

والدین اغلب می گویند که فرزند دارای  اوتیسم شان ترجیح می دهند که
به تنهایی بازی کتند و با افراد دیگر تماس چشمی نداشته باشند.

اوتیسم ممکن است شامل مشکلات دیگر نیز باشد :

بسیاری از کودکان مبتلا به اوتیسم دارای  سطح هوشی پایین تر از نرمال هستند.

نوجوانان مبتلا به اوتیسم اغلب افسرده می شوند و اضطراب زیادی دارند،
به ویژه اگر آنها دارای هوش متوسط ​​یا بالاتر از حد متوسط ​​باشند.

بعضی از کودکان مبتلا به اختلال تشنج مانند صرع در سال های نوجوانی می شوند.

اوتیسم چگونه تشخیص داده می شود؟

دستورالعمل های  وجود دارد که پزشکتان از آن  برای تشخیص علائم این بیماری فرزندتان استفاده خواهد کرد.
دستورالعمل ها علائم را در فهرست هایی دسته بندی می کنند،

مانند:
تعاملات اجتماعی و روابط. به عنوان مثال، یک کودک ممکن است مشکل برقراری تماس چشمی داشته باشد.
افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است در درک احساسات دیگران، مانند درد و ناراحتی مشکل  داشته باشند.

ارتباط کلامی و غیر کلامی. به عنوان مثال، یک کودک ممکن است هرگز صحبت نکند.
یا ممکن است او اغلب یک جمله خاص را دوباره و دوباره تکرار کند.

علائق محدود در فعالیت ها و یا بازی. به عنوان مثال، بچه های کوچکتر اغلب
بر روی بخشی از اسباب بازی ها تمرکز می کنند تا اینکه با کل اسباب بازی بازی کنند.

کودکان بزرگتر و بزرگسالان ممکن است جذب موضوعات خاصی مانند کارتهای تجاری شوند.

کودک شما همچنین ممکن است یک تست ن شنوایی و برخی آزمایش های دیگر داشته باشد
تا اطمینان حاصل شود که مشکلات ناشی از بیماری دیگری نیست.

چگونه درمان می شود؟

درمان این بیماری شامل آموزش رفتاری ویژه است. آموزش رفتاری،از رفتار مناسب (تقویت مثبت) قدردانی می شود تا
مهارت های اجتماعی کودکان را بیاموزد و در مورد نحوه برقراری ارتباط و
نحوه ی کمک به خودشان در هنگام رشد آموزش می دهد.

با درمان اولیه، اکثر کودکان مبتلا به اوتیسم یاد می گیرند با دیگران ارتباط برقرار کنند.
آنها یاد می گیرند که با رشد و پیشرفت خود ارتباط برقرار کنند و به خودشان کمک کنند.

 

بستگی به کودک  داردکه درمان شامل مواردی مانند گفتار درمانی یا درمان فیزیکی باشد.
دارو گاهی برای درمان مشکلاتی مانند افسردگی و رفتارهای وسواسی استفاده می شود.

اینکه دقیقای چه نوع درمانی کودکتان نیاز دارد ،بستگی به علائم دارد که برای هر کودک متفاوت است و
ممکن است در طول زمان تغییر کند.

از آنجا که افراد مبتلا به اوتیسم خیلی متفاوت هستند، چیزی که به یک فرد کمک می کند ممکن است به دیگران کمک نکند.
بنابراین اطمینان حاصل کنید که با همه کسانی که در آموزش و پرورش فرزندتان مشغول به کار هستند
در رابطه باشید و مراقب باشید که بهترین راه برای مدیریت علائم را پیدا کنید.

چگونه خانواده می تواند با داشتن یک کودک مبتلا به این بیماری کنار بیاید؟

بخش مهمی از برنامه مراقبت از کودک شما این است که اطمینان حاصل کنید که
سایر اعضای خانواده آموزش هایی در مورد اوتیسم و ​​نحوه مدیریت علائم انجام می دهند.

آموزش می تواند استرس خانوادگی را کاهش دهد و به عملکرد فرزند شما کمک کند.
بعضی از خانواده ها نیاز به کمک بیشتری نسبت به دیگران دارند.

از مزایای نوع کمکی که می توانید پیدا کنید، استفاده کنید. با پزشک خود در مورد کمک هایی که
در محل زندگی شما وجود دارد، صحبت کنید.

خانواده، دوستان، سازمان های دولتی و سازمان های اوتیسم همه منابع ممکن هستند.

این نکات را به یاد داشته باشید :

برنامه استراحت داشته باشید. مراقبت روزانه از کودک مبتلا به این بیماری می تواند
هزینه های خود را داشته باشد. وقفه های برنامه ریزی شده می تواند به تمام خانواده کمک خواهد کرد.

هنگامی که فرزند شما بزرگتر می شود کمک بیشتری دریافت کنید.
سالهای نوجوانی میتواند برای کودکان مبتلا به اوتیسم بسیار سخت باشد.

با خانواده های دیگر که فرزندان مبتلا به اوتیسم دارند، ارتباط برقرار کنید.
شما می توانید در مورد مشکلات خود صحبت کنید و
پیشنهاد هایتان را با افرادی که درک خواهند کرد، به اشتراک بگذارید.

پرورش کودک مبتلا به این بیماری کار سختی است.
اما با پشتیبانی و آموزش، خانواده شما می توانند یاد بگیرند که چگونه با آن روبرو شوند.

منبع : لینک