جراحی فلپ پریودنتال

 

خلاصه:

جراحی فلپ پریودنتال تکنیکی است که در آن جراح با هنرمندی تمام، پاکت پریودنتال(لثه) را با درمان جراحی و جراحی پلاستیک ترمیم می کند. “پاکت” نتیجه ی نهایی التهاب و عفونت است که موجب از دست رفتن چسبندگی بافت به دندان می شود و یکی از نتایج شایع بیماری پریودنتال(لثه) است. درمان بر پایه ی درک درستی از روند بیماری، تعامل بین تجمع پلاک باکتریایی در خط لثه و مقاومت سیستم ایمنی بدن در…

 

جراحی فلپ پریودنتال چیست؟

جراحی فلپ پریودنتال تکنیکی است که در آن جراح با هنرمندی تمام، پاکت پریودنتال(لثه) را با درمان جراحی و جراحی پلاستیک ترمیم می کند. “پاکت” نتیجه ی نهایی التهاب و عفونت است که موجب از دست رفتن چسبندگی بافت به دندان می شود و یکی از نتایج شایع بیماری پریودنتال(لثه) است. درمان بر پایه ی درک درستی از روند بیماری، تعامل بین تجمع پلاک باکتریایی در خط لثه و مقاومت سیستم ایمنی بدن در فرد مستعد ابتلا به این بیماری ،برای بیمار انجام می شود. در حقیقت ،هدف بلند مدت جراحی لثه، کمک به افزایش عمر دندانها است. این روش یک درمان نیست، بلکه روشی برای ایجاد محیطی است که باعث شود حفظ سلامت دندانها آسان تر صورت پذیرد. بنابراین درمان با هدف کنترل علت اصلی که همان تجمع باکتری ها است، در طول زندگی یک فرد انجام می شود. پیگیری مداوم مراقبت در منزل و  جرمگیری منظم و نظارت جهت حصول اطمینان از موفقیت این جراحی لازم و ضروری است.

هدف جراحی لثه

در واقع ، هدف از جراحی لثه درمان ناهنجاری ها و بافت از دست رفته در اثر بیماری، از بین بردن پاکت ها و یا فضاهای خالی در بافت لثه ی بیمار جهت بازگرداندن سلامت لثه و حفظ آن می باشد. تکنیک هایی برای درمان بافت لثه و استخوان زیرین آن وجود دارد. هدف از جراحی فلپ پریودنتال عبارت است از:

-از بین بردن و یا کاهش پاکت پریودنتال( لثه )

-بازسازی بافت های لثه و پیوند دوباره ی آنها به دندان.

– شکل دادن ، عملکرد بهتر و زیبایی  لثه

-ارتقاء و بهبود محیط برای انجام اقدامات خوب بهداشتی جهت حفظ سلامت دهان و دندان و مراقبت و نگهداری حرفه ای به وسیله ی متخصص.

جراحی فلپ

جراحی فلپ، رویکردی محافظه کارانه و چند منظوره است. چنانچه عمق پاکت پریودنتال در اطراف دندان بیش از 5 میلیمتر باشد از جراحی فلپ لثه برای کاهش عمق این پاکتها استفاده می شود . برای درمان بیماری پریودنتیت پیشرفته باید از این روش درمانی استفاده کرد.

متدهای جراحی فلپ ، امروزه برای افزایش و به حداکثر رساندن پتانسیل بهبود بدن طراحی شده اند. جراحی فلپ محافظه کارانه ترین روش درمان پاکت پریودنتال است و یک جراحی چند منظوره بشمار می رود. در این جراحی، یک برش داخلی جهت دسترسی به بافت آسیب دیده ی لثه ایجاد می شود و بافت لثه از اطراف دندان جدا شده و با دستگاه اولتراسونیک به طور کامل رسوبات، پلاک ها و تجمع باکتریایی موجود در پاکت ها نیز پاکسازی می شوند. جراحی فلپ بافت لثه، شبیه به باز کردن فلپ یک پاکت نامه است که با هدف حفاظت از تمام بافتهای سالم انجام می شود. این متد درمانی موجب می شود که:

– بافت بیمار داخل پاکت ( بافت زخمی که در نتیجه زخم های باز در بافت لثه ایجاد شده اند و دارای التهاب مزمن می باشند)، حذف شوند.

-دسترسی به بخشهای داخلی برای درمان و پاکسازی سطح ریشه به طور کامل فراهم می گردد.

– استخوان و لیگامان پریودنتال از دست رفته، بازسازی می شود .

– بافت های سالم به صورتی که هیچ زخم بازی وجود نداشته باشد و بهبود به آسانی و به سرعت انجام شود، به یکدیگر متصل می شوند.

زمانی که ناحیه ی جراحی و سطح ریشه به صورت کامل و با دقت تمام پاکسازی شد و هر گونه بافت بیمار برداشته شد، توجه می تواند به سطح ریشه و استخوان معطوف شود. در روش های احیا کننده ی کنونی از مطالعات و دانش موجود در مورد انواع سلول هایی که به ایجاد بافت های جدید لیگامان پریودنتال و اتصال آنها به ریشه دندان کمک می کنند، استفاده می شود.

لیگامان پریودنتال به ریشه ی دندان متصل می گردد تا  استخوان را حمایت نماید. لیگامان پریودنتال از ترکیب این مواد ساخته شده است:

-سمان، یک ماده سیمانی مانند.

-الیاف لیگامان پریودنتال، متشکل از کلاژن، که در سمان ریشه ی دندان جاسازی شده است.

–استخوان سوکت دندان، که الیاف لیگامان به آن متصل است.

لیگامان پریودنتال، دندان را در آرایشی استخوان مانند نگه می دارد. با تکنولوژی کنونی، تمام اجزای از دست رفته ی این سیستم را می توان بازسازی کرد.

زیبایی و رویکرد فلپ این است که لایه های بیرونی سالم موجود در بافت لثه را حفظ کرده و در حالی که امکان دسترسی و حذف بافت بیمار را مهیا کرده و بازسازی بافت جدید را نیز سرعت می بخشد.

ریشه  دندان  و جراحی فلپ لثه

در طی سالیان متمادی، تحقیقات پریودنتال بر مدیریت سطح ریشه متمرکز بوده است. محققان بر سر این موضوع توافق دارند که ریشه ی دندان باید با دقت با فرآیندی به نام تسطیح ریشه یا دبریدمان پاکسازی شده و گاهی اوقات نیز  به آماده سازی بیشتر سطح ریشه با موادی خاص و یا آنتی بیوتیک هایی همچون تتراسایکلین نیاز است. تنها وقتی که ریشه از هر گونه آلودگی پاک  باشد ،می تواند به بافت جدید اجازه ی رشد و اتصال مجدد به سطح ریشه را بدهد. زمانی که داخل فلپ و ریشه به تازگی تمیز شده باشد، جهت تحریک و افزایش ترمیم میتوان عوامل رشد را مورد استفاده قرار داد. عوامل رشد برای تحریک تشکیل لیگامان پریودنتال جدید در انسان با موفقیت بکار رفته است.

با بخش دوم مقاله همراه ما باشید.

 

منبع: لینک