بیماری لیکن پلان دهانی
با بخش دوم همراه ما باشید
ملاقات با پزشک
در ابتدا شما باید به پزشک خود مراجعه نمایید. به احتمال زیاد او شما را به متخصص بیماری های دهان و لثه (پریودنتیست) معرفی خواهد کرد.
آنچه که می توانید انجام دهید عبارتند از:
-سوالات خود را قبل از مراجعه به پزشک یادداشت کنید چون مدت زمان ملاقات با پزشک بسیار کوتاه و محدود است.
-تمامی نشانه هایی که در طول این مدت تجربه کرده اید حتی آنهایی که بنظر هیچ ارتباطی با بیماری فعلی شما ندارند.
-پزشک خود را در جریان سابقه ی ابتلا به بیماری ها قرار دهید.
-یادداشت اطلاعات مهم خصوصی مثلا استرس که اخیرا زیاد آن را تجربه کرده اید.
-تهیه ی فهرستی از داروهایی که مصرف می کنید مانند مکمل ها، ویتامین ها
سوالاتی که ممکن است در رابطه با این مشکل خود از پزشک داشته باشید را یادداشت نمایید از جمله:
-دلایل و نشانه های احتمالی این بیماری چیست؟
-چه آزمایشاتی را باید انجام بدهید؟
-هر چند وقت یکبار باید به پزشک مراجعه نمایید؟
-دوره ی این بیماری طولانی است یا کوتاه و موقت؟
-روش هایی درمانی کدام اند و تجویز پزشک برای شما چیست؟
انتظار از پزشک
قبل از مراجعه به متخصص بهتر است پاسخ این سوالات را آماده کنید. احتمال دارد پزشک مربوطه این سوالات را از شما بپرسد:
-چه مدت است که با این مشکل رو به رو شدید؟
-چه علائمی دارید؟
-آیا احساس درد، سوزش و یا ناراحتی در دهان دارید؟
-اگر دردی احساس می کنید شدت آن چقدر است؟
-آیا مبتلا به بیماری های دیگری هم هستید؟
-آیا حساسیت دارید؟
-آیا استرسی جدید و یا غیرمعمول در زندگی خود دارید؟
تشخیص بیماری لیکن پلان دهانی
پزشک شما با مشاهده ی علائم و بررسی سوابق پزشکی و انجام معاینات بالینی شما را به یک دندانپزشک معرفی میکند.
-سابقه ی پزشکی مربوط به دندان ها و داروهایی که در حال مصرف آنها هستید.
-بررسی علائم همچون ضایعات دهانی و دیگر بخش های بدن
-معاینه ی دهان و دیگر قسمت های بدن
پزشک شما ممکن است انجام آزمایشات زیر را برایتان تجویز نماید:
-نمونه برداری: در این روش، قطعه ی کوچکی از بافت زخم های موجود در دهان برداشته شده و با میکروسکوپ جهت تشخیص بیماری مورد بررسی قرار می گیرد.
-کشت بافت: در این متد، نمونه ای از سلول های دهان به کمک وسیله ای از محل مورد نظر برداشته شده و از ابعاد قارچ ثانویه، عفونت های باکتریایی و یا ویروسی مورد بررسی قرار می گیرد.
–آزمایش خون: آزمایش خون جهت تشخیص بیماری هایی همچون هپاتیت که گاهی اوقات بطور همزمان با لیکن پلان دهانی بروز می کند یا بیماری لوپوس که علائمی مشابه به لیکن پلان دارد، انجام می شود.
درمان بیماری لیکن پلان دهانی
در حقیقت لیکن پلان دهانی بیماری مزمنی است که درمان قطعی برای آن وجود ندارد. اهداف درمانی این بیماری، به شدت بر بهبود و کاهش درد و ناراحتی ضایعات حاصل، متمرکز است. پزشک تصمیماتی را جهت تشخیص درمان مناسب و دیگر موارد اتخاذ می نماید. اگر احساس درد و ناراحتی نمی کنید و تنها ضایعات سفید و به صورت بند مانند را در دهان خود مشاهده کردید احتمال دارد نیاز به پیگیری درمان های جدی نداشته باشید.
در صورت مشاهده ی علائم شدید و بروز بیماری در شرایط مزمن نیاز است تا یک یا چند متد درمانی ذیل را دنبال نمایید:
1) درمان علامتی: در درمان علامتی از بی حس کننده های موضعی جهت تسکین موقت درد نیز استفاده می شود.
2) استفاده از کورتیکواستروئیدها: در واقع این دسته از مواد دارویی می توانند از التهابات ناشی از لیکن پلان دهانی بکاهند. انواع کورتیکواستروئیدها عبارتند از:
– کورتیکواستروئیدها موضعی: بکار بردن دهانشویه، پماد یا ژل به صورت مستقیم بر روی غشای مخاطی
– کورتیکواستروئیدهای دهان و دندان: مصرف قرص در مدت زمان محدود
– کورتیکواستروئیدهای تزریقی: در این متد درمانی ، دارو به صورت مستقیم به درون ضایعه تزریق می شود.
3) داروهای محرک ایمنی: داروهایی که موجب کنترل و تغییر در پاسخ ایمنی بدن می شود ممکن است ضایعات حاد را بهبود بخشیده و موجب کاسته شدن درد در فرد گردد. انواع این دارو عبارتند از:
-پماد موضعی و یا ژل: داروهای خوراکی مهار کننده ی کلسینورین که جهت جلوگیری از پس زده شدن عضو پیوندی برای بیمار تجویز می گردد می تواند برای درمان بیماری لیکن پلان دهانی نیز موثر واقع گردد ولی سازمان غذا و دارو(FDA) در مورد ارتباط نامعلوم مصرف این داروها و و ابتلا به سرطان به افراد هشدار داده است همچون تاکرولیموس و پیمکرولیموس.
داروهای سیستمیک: داروهای سیستمیک که مهار کننده ی سیستم ایمنی بدن هستند در مواردی که بیماری لیکن پلان دهانی گسترش یافته و به پوست سر، آلت تناسلی یا مری سرایت کرده باشد نیز تجویز می شوند.
منبع: لینک
){kind=link}
بدون دیدگاه