قرص خواب

قرص خواب را بیشتر بشناسیم؟!

خلاصه:

اکثر قرص ‌های خواب به صورت “مسکن‌-خواب‌آور” طبقه بندی می شوند؛ گروه خاصی از داروها که برای القا و یا حفظ ادامه یافتن  خواب مورد استفاده قرار می گیرند. مسکن‌ های خواب‌آور شامل بنزودیازپین‌ها، باربیتورات‌ها و دیگر خواب ‌آورهای مختلف هستند. بنزودیازپین‌ها مانند زاناکس، والیوم، آتیوان و لیبریوم، داروهای ضد‌ استرس هستند. آنها موجب افزایش حالت خواب‌آلودگی…

در آمریکا، از هر سه نفر یک نفر از اختلال خواب رنج می برد. همه ی افرادی که از بی خوابی رنج می برند ممکن است اولین راه حلی که برای رفع این مشکل به نظرشان برسد استفاده از قرص های خواب باشد. در واقع قرص خواب برای رفع مشکل بی خوابی در کوتاه مدت موثر است اما در بلند مدت این گونه نخواهد بود . در اینجا بهتر است با عوارض قرص های خواب بیشتر آشنا شوید.

قرص‌ های خواب چه هستند؟

اکثر قرص ‌های خواب به صورت “مسکن‌-خواب‌آور” طبقه بندی می شوند؛ گروه خاصی از داروها که برای القا و یا حفظ ادامه یافتن  خواب مورد استفاده قرار می گیرند. مسکن‌ های خواب‌آور شامل بنزودیازپین‌ها، باربیتورات‌ها و دیگر خواب ‌آورهای مختلف هستند.

بنزودیازپین‌ها مانند زاناکس، والیوم، آتیوان و لیبریوم، داروهای ضد‌ استرس هستند. آنها موجب افزایش حالت خواب‌آلودگی  می شوند و به خوابیدن افراد کمک می‌کنند. هالسیون، یک داروی بنزودیازپین قدیمی‌تر است که با داروهای جدیدتر جایگزین شده است. اگر چه ممکن است این داروها در کوتاه‌مدت مفید باشند، اما تمامی بزودیازپین‌ها به صورت بالقوه اعتیادآور هستند و می‌توانند منجر به اختلالاتی در حافظه و توجه گردند . آنها معمولا برای درمان طولانی‌مدت مشکلات خواب توصیه نمی‌شوند.

باربیتورات‌ها،  دارویی دیگر در  رده‌ی مسکن-خواب‌آورها می باشد که سیستم عصبی مرکزی را سرکوب می‌کنند و می‌توانند باعث آرامش شوند. باربیتورات‌های با اثرگذاری کوتاه یا طولانی ‌مدت، به‌عنوان قرص‌های خواب یا مسکن تجویز می‌شوند. اما این داروهای خواب‌آور، بیشتر به‌عنوان داروی بیهوشی به‌کار می‌روند. این دارو در صورت اور دوز  می‌توانند باعث مرگ شوند.

داروهای جدیدتر به کم شدن زمان به خواب رفتن کمک می‌کنند. برخی از این داروهای القاکننده‌ی خواب که به همان گیرنده‌هایی در مغز متصل می‌شوند که بنزودیازپین‌ها  وصل می‌شوند، عبارتند از لونستا، سوناتا و امبین. احتمال اعتیادآور بودن آنها به نسبت کمتر از بنزودیازپین‌ها می باشد اما به مرور زمان این داروها هم می توانند باعث وابستگی فیزیکی شوند.

قرص خواب دیگری به نام “روزرم”  با اثرگذاری بر یک هورمون مغزی به نام ملاتونین، متفاوت با سایر داروهای خواب عمل می‌کند و اعتیادآور نیست. “بلسومرا” یک داروی خواب منحصربه‌فرد دیگر است که بر یک ماده شیمیایی مغزی به نام اورکسین اثر می‌گذارد و اعتیادآور نیست.

عوارض جانبی قرص‌های ‌خواب چیست؟

قرص‌های خواب همانند اغلب داروها دارای عوارض جانبی هستند. اگر چه تا زمانی که یک قرص خواب  را امتحان نکنید، نمی‌توانید متوجه شوید که آیا عوارض جانبی آن را تجربه می‌کنید یا نه. اگر آسم یا سایر مشکلات سلامتی دارید، پزشک‌ در مورد عوارض جانبی احتمالی قرص های خواب آور به شما هشدار خواهد داد. قرص‌های خواب می‌توانند در موجب ایجاد اختلالاتی در تنفس معمولی شوند و در افراد مبتلا به مشکلات مزمن ریوی مانند آسم، آمفیزم و یا دیگر بیماری های مزمن انسدادی ریوی (COPD) خطرناک باشند. عوارض جانبی رایج قرص‌های خواب نسخه ای مانند لونستا، سوناتا، امبین، روزرم و هالیسون عبارتند از:

-سوزش یا مورمور شدن دست‌ها، بازوها، پاها یا ساق پا

-تغییر در اشتها

-یبوست

-اسهال

-دشواری در حفظ تعادل

-سرگیجه

-خواب‌آلودگی در طول روز

-خشکی دهان یا گلو

-گاز معده

-سردرد

-سوزش معده

-ناتوانی در روز بعد

-کند شدن از نظر ذهنی یا مشکلات مربوط به توجه یا حافظه

– درد معده

-لرزش غیرقابل کنترل یک قسمت از بدن

-دیدن خواب‌های غیرعادی

-ضعف.

بسیار مهم است که از عوارض جانبی مصرف قرص‌های خواب آگاه باشید تا برای جلوگیری از یک مشکل سلامتی جدی‌تر، بتوانید مصرف قرص را قطع کرده و سریعا با پزشک‌ خود تماس بگیرید.

آیا عوارض جانبی پیچیده‌تری برای قرص‌های خواب وجود دارد؟

برخی قرص‌های خواب، عوارض جانبی بالقوه زیان باری در بر دارند، مانند خواب‌ پریشی. خواب‌پریشی‌ها، حرکات،رفتارها و اعمالی هستند که شما هیچ کنترلی روی آنها ندارید مثل راه رفتن در خواب. در طول یک خواب ‌پریشی، شما خواب هستید و از آنچه رخ می دهد، آگاهی ندارید.

خواب‌پریشی‌های ناشی از قرص‌های خواب، رفتارهای  پیچیده‌ای هستند و ممکن است شامل غذا خوردن در خواب، برقراری تماس تلفنی یا داشتن رابطه‌ی جنسی در حالت خواب باشند. رانندگی در خواب، که رانندگی در حین عدم هوشیاری کامل است، یک عارضه‌ی جانبیِ جدی دیگر قرص‌های خواب است. خواب‌پریشی‌ها اگرچه نادر هستند اما تشخیص آنها در هنگامی که دارو اثر می‌کند، کار سختی است.

برچسب محصولات برای داروهای خواب‌آور-‌ آرامش‌بخش، شامل توضیحاتی درباره‌ی خطرات بالقوه‌ی مصرف یک قرص خواب هستند. از آنجا که احتمال بروز رفتارهای پیچیده ی خواب در صورت افزایش مقدار مصرف یک قرص خواب، بیشتر است، فقط همان مقداری را که پزشک‌ تجویز کرده است، مصرف کنید و نه بیشتر از آن.

آیا این امکان وجود دارد که به قرص‌های خواب حساسیت نشان دهیم؟

بله. افراد ممکن است به هر دارویی، یک واکنش آلرژیک نشان دهند. این واکنش می‌تواند به مواد تشکیل‌دهنده‌ی فعال خود دارو مرتبط باشد یا به هریک از مواد تشکیل‌دهنده‌ی غیرفعال آن (مانند رنگ‌ها، پیوند‌دهنده‌ها یا روکش‌ها). افرادی که به یک قرص خواب خاص، واکنش آلرژیک دارند، باید از مصرف آن پرهیز کنند. بسیار مهم است که با بروز اولین نشانه های  عوارض جانبی مصرف این داروها، پزشک‌ خود را در جریان بگذارید، از جمله:

-تاری دید یا هرگونه مشکل دیگر مربوط به بینایی

-احساس درد در ناحیه ی قفسه‌ی سینه

-دشواری در نفس کشیدن یا بلع

-احساس این که گلو در حال بسته شدن است

-کهیر

-گرفتگی صدا

-خارش

-حالت تهوع

-تپش قلب

-تنگی نفس

-تورم چشم‌ها، صورت، لب‌ها، زبان یا گلو

-استفراغ.

یک اثر جانبی جدی و حتی مرگبار هر نوع دارو برای فردی که به آن حساسیت دارد، آنافیلاسکی است. آنافیلاسکی، یک واکنش آلرژیک شدید است. عارضه‌ی جانبی  دیگر، آنژیوادم است، یعنی تورم شدید صورت. تأکید می‌کنیم که اگر در معرض خطر واکنش‌های آلرژیک هستید، در مورد این احتمالات با پزشک‌تان مشورت کنید.

چه زمانی باید قرص خواب را مصرف کرد؟

معمولا توصیه می‌شود که قرص خواب را درست قبل از وقت خواب همیشگی خود استفاده کنید. دستورالعمل‌های پزشک‌ که روی برچسب تجویزی قرص خواب نوشته شده است را بخوانید. این دستورالعمل‌ها، اطلاعات خاصی در مورد داروی شما دارند. به‌علاوه، قبل از مصرف یک قرص خواب، همیشه برای به خواب رفتن به خودتان زمان کافی بدهید.

آیا مصرف قرص‌ خواب با الکل خطرناک است؟

بله. مصرف ترکیب الکل و قرص‌های خواب می‌تواند اثرات آرام‌بخش اعتیادآور از هر دو دارو را داشته باشد و این ترکیب ممکن است باعث قطع شدن تنفس شخص و منجر به مرگ وی شود. برچسب‌ قرص‌های خواب در مورد مصرف الکل در حین مصرف این دارو این هشدار را می‌دهند که هرگز قرص خواب را با الکل مصرف نکنید. هم‌چنین شما نباید در حین مصرف برخی از قرص‌های خواب، گریپ فروت بخورید یا آب گریپ فروت بنوشید. گریپ فروت، مقدار دارویی را که به داخل جریان خون شما جذب می‌شود و مدت زمانی را که دارو در بدن می‌ماند، افزایش می‌دهد. این امر می‌تواند باعث آرام‌بخشی بیش از حد شود.

آیا ممکن است افراد با مصرف قرص‌های خواب به آن وابستگی پیدا کنند؟

برای مشکل بی ‌خوابی کوتاه‌ مدت، پزشک‌ شما ممکن است قرص‌های خواب را برای تنها چند هفته تجویز نماید. با وجود این، ممکن است پس از استفاده‌ی منظم برای یک دوره‌ی طولانی‌تر از قرص خواب اثرگذاری قبل را نداشته باشد چرا که بدن شما نسبت به دارو مقاوم می‌ شود. هم‌چنین ممکن است از نظر روانی به این دارو وابستگی پیدا کنید و فکر به خواب رفتن بدون مصرف آن قرص، شما را مضطرب خواهد ساخت.

ممکن است متوجه این موضوع شوید که به خواب رفتن بدون قرص خواب، برای شما بسیار سخت است. اگر این اتفاق بیفتد، احتمال دارد نشانه ‌ای از یک وابستگی جسمی یا احساسی یا هر دو آنها باشد. برخی مطالعات نشان می‌دهند مصرف طولانی‌ مدت قرص ‌های خواب، به مرور زمان موجب اختلال درخواب می‌ شوند. بهترین راه برای جلوگیری از ایجاد وابستگی فیزیکی یا احساسی به قرص‌های خواب این است که این قرص‌ها را طبق تجویز پزشک‌ مصرف کنید و در زمانِ‌ توصیه‌شده، مصرف آن را متوقف کنید.

منبع : لینک